Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

their wonted

  • 1 they returned at their wonted hour

    Универсальный англо-русский словарь > they returned at their wonted hour

  • 2 wonted

    [ʹwəʋntıd] a арх., амер.
    привычный, обычный

    НБАРС > wonted

  • 3 wonted

    adj. \/ˈwəʊntɪd\/, \/ˈwɒntɪd\/
    (gammeldags, litterært) (sed)vanlig

    English-Norwegian dictionary > wonted

  • 4 wonted

    adj амер.
    1) звичний; звичайний
    2) звиклий (до чогось)) що прижився
    * * *
    a; іст., сл.
    звичний, звичайний

    English-Ukrainian dictionary > wonted

  • 5 wonted

    a; іст., сл.
    звичний, звичайний

    English-Ukrainian dictionary > wonted

  • 6 wonted

    a арх. амер. привычный, обычный
    Синонимический ряд:
    1. accustomed (adj.) accustomed; addicted; habituated; used; wont
    2. usual (adj.) accepted; chronic; customary; habitual; routine; usual
    3. accustomed (verb) accustomed; familiarized; habituated; inured; used

    English-Russian base dictionary > wonted

  • 7 wonted

    ˈwəuntɪd прил.
    1) привычный;
    обыкновенный, обычный Syn: customary, habitual, usual
    2) привыкший к новым условиям (устаревшее) (американизм) привычный, обычный - they returned at their * hour они вернулись в обычное время wonted p. p. от wont ~ привыкший к новым условиям ~ привычный;
    обычный

    Большой англо-русский и русско-английский словарь > wonted

  • 8 φίλος

    φίλος, η, ον, also ος, ον Pi.O.2.93: [[pron. full] : but Hom. uses the voc. φίλε with [pron. full] at the beginning of a verse, v. infr.].
    I pass., beloved, dear, Il.1.20, etc.;

    παῖδε φίλω 7.279

    ; freq. c. dat., dear to one,

    μάλα οἱ φ. ἦεν 1.381

    ;

    φ. ἀθανάτοισι θεοῖσι 20.347

    , etc.: voc., φίλε κασίγνητε (at the beginning of the line) 4.155, 5.359; with neut. nouns,

    φίλε τέκνον Od.2.363

    , 3.184, etc.; but

    φίλον τέκος Il.3.162

    ; also φίλος for φίλε ([dialect] Att., acc. to A.D.Synt.213.28),

    φίλος ὦ Μενέλαε Il.4.189

    , cf. 9.601, 21.106, al., Pi.N.3.76, A.Pr. 545 (lyr.), E.Supp. 277 (lyr.), Ar.Nu. 1168(lyr.): gen. added to the voc.,

    φίλ' ἀνδρῶν Theoc. 15.74

    , 24.40;

    ὦ φίλα γυναικῶν E.Alc. 460

    (lyr.): as Subst.:
    a φίλος, , friend, κουρίδιος φίλος, i.e. husband, Od.15.22; φίλοι friends, kith and kin,

    νόσφιφίλων Il.14.256

    ;

    τῆλεφίλων Od.2.333

    , cf.6.287; φ. μέγιστος my greatest friend, S.Aj. 1331; φίλοι οἱ ἐγγυτάτω, οἱ ἔγγιστα, Lys. 1.41 codd., Plb.9.24.2; after Hom. freq. with a gen.,

    ὁ Διὸς φίλος A.Pr. 306

    ; τοὺς ἐμαυτοῦ φ., τοὺς τούτων φ., Aeschin.1.47;

    φ. ἐμός S.Ph. 421

    ; τῶν ἐμε̄ν φ. ib. 509;

    τοὺς σφετέρους φ. X.HG4.8.25

    : prov., ἔστιν ὁ φ. ἄλλος αὐτός a friend is another self, Arist.EN 1166a31;

    κοινὰ τὰ τῶν φ. Pl.Phdr. 279c

    , cf. Arist.EN 1159b31;

    οὐθεὶς φ. ᾧ πολλοὶ φ. Id.EE 1245b20

    ; also of friends or allies, opp. πολέμιοι, X.HG 6.5.48;

    φ. καὶ σύμμαχος D.9.12

    , etc.; of a lover, X.Mem.3.11.4 (in bad sense, Lac.2.13); φίλε my friend, as a form of courteous address, Ev.Luc.14.10, etc.; in relation to things,

    οἱ μουσικῆς φ. E.Fr.580.3

    ;

    ἀληθείας Pl.R. 487a

    ;

    τῶν εἰδῶν Id.Sph. 248a

    ;

    Χίους φ. ποιῆσαι Lys. 14.36

    , etc.;

    ποιεῖσθαι Luc.Pisc.38

    ;

    κτᾶσθαι Isoc.2.27

    , cf. Th.2.40;

    φίλους τιθέντες τούς γε πολεμιωτάτους E.Hec. 848

    ;

    φίλῳ χρῆσθαί τινι Antipho 5.63

    ;

    ἡμᾶς ἔχειν φίλους And.1.40

    ; for Hdt.3.49, v. φίλιος.
    b φίλη, , dear one, friend,

    κλῦτε, φίλαι Od.4.722

    ;

    λόγοις ἐγὼ φιλοῦσαν οὐ στέργω φίλην S.Ant. 543

    ; of a wife, φίλην τινὰ ἄγεσθαι take as one's wife, Il.9.146, 288; ἡ Ξέρξου φ., of his mother, A.Pers. 832; of a mistress, X.Mem.2.1.23, 3.11.16;

    φίλην ποιήσασθαί τινα Antipho 1.14

    .
    c φίλον, τό, an object of love, τὸ φ. σέβεσθαι to reverence what the city loves, S.OC 187 (lyr.): addressed to persons, darling,

    φ. ἐμόν Ar.Ec. 952

    (lyr.); so φίλτατον ib. 970; τὰ φίλτατα one's nearest and dearest, dear ones, such as wife and children, A.Pers. 851, Eu. 216, S.OT 366, OC 1110, E.Med.16: v. φίλτατος; τἀμὰ φίλα, τὰ σὰ φ., Id. Ion 523 (troch.), 613.
    d οἱ πρῶτοι φίλοι, a title at the Ptolemaic court, OGI99.3, PTeb.11.4 (ii B. C.), etc.; or simply

    οἱ φ. τοῦ βασιλέως OGI100.1

    ; or οἱ φ. alone, ib. 115.4; τῶν φ. και διοικητοῦ one of the king's friends and dioecetes, PTeb.79.56 (ii B. C.).
    2 of things, pleasant, welcome,

    δόσις ὀλίγη τε φ. τε Od.6.208

    , cf. Il.1.167: c. dat. pers.,

    αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη 5.891

    , cf. Od.8.248, 13.295;

    οὐ φίλα τοι ἐρέω Hdt.7.104

    ; δαίμοσιν πράσσειν φίλα their pleasure, A.Pr. 660, cf. infr. 11.
    b freq. as predic., φίλον ἐστί or γίγνεταί μοι pleases me, it is after my own heart,

    εἴ πού τοι φίλον ἐστί Od.7.320

    ; μὴ φ. Διὶ πατρὶ γένοιτο ib. 316, cf. Il.7.387;

    εἰ τόδε πᾶσι φ. καὶ ἡδὺ γένοιτο 4.17

    ;

    καί τοι φ. ἔπλετο θυμῷ Od.13.145

    , etc.;

    τοῦτο μὲν ἴτω ὅπῃ τῷ θεῷ φίλον Pl.Ap. 19a

    : less freq. c. inf.,

    οὐ μὲν Τυδέϊ γ' ὧδε φίλον πτωσκαζέμεν Il.4.372

    ;

    πεφιδέσθαι ἐνὶ φρεσὶ φίλτερον ἦεν Τρώων 21.101

    , cf. 24.334, Od. 14.378; so

    ταῦτα δαίμονί κοω φίλον ἦν οὕτω γενέσθαι Hdt.1.87

    , cf. 108, 4.97: rarely c. part., εἰ τόδ' αὐτῷ φιλον κεκλημένῳ if it please him to be so called, A.Ag. 161 (lyr.): agreeing with pl.,

    αἰεί τοι τὰ κάκ' ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι Il.1.107

    , cf. Od.17.15;

    ἔνθα φίλ' ὀπταλέα κρέα ἔδμεναι Il.4.345

    ;

    σοὶ δ' ἔργα φίλ' ἔστω μέτρια κοσμεῖν Hes.Op. 306

    .
    c in Hom. and early Poets, one's own; freq. of limbs, life, etc., φίλον δ' ἐξαίνυτο θυμόν he took away dear life, Il.5.155, cf. 22.58;

    κατεπλήγη φίλον ἦτορ 3.31

    ;

    εἰς ὅ κε.. μοι φίλα γούνατ' ὀρώρῃ 9.610

    ;

    φίλον κατὰ λαιμόν 19.209

    ; esp. of one's nearest kin,

    πατὴρ φ. 22.408

    , Sapph.Supp.20a.11;

    ἄλοχος φ. Il.5.480

    : cf. φίλτατος: as a standing epith. when no affection is implied, μητρὶ φίλῃ Ἀλθαίῃ χωόμενος κῆρ angry with his own mother, Il.9.555: simply to denote possession,

    φίλα εἵματα 2.261

    ; φ. πόνος their wonted labour, Theoc.21.20.
    d applied to the numbers 284 and 220, Iamb. in Nic.p.35P.
    II less freq. (chiefly poet.) in act. sense, loving, friendly, Od.1.313, cf. Il.24.775: c. gen., φίλαν ξένων ἄρουραν friendly to strangers, Pi.N.5.8, cf. P.3.5: of things, kindly, pleasing,

    φίλα φρεσὶ μήδεα εἰδώς Il.17.325

    ; φίλα φρονέειν τινί feel kindly, Il.4.219;

    φ. ἐργάζεσθαί τινι Od.24.210

    ;

    φ. εἰδέναι τινί 3.277

    ; φ. ποιέεσθαί τινι deal with one in friendly fashion, do one a pleasure, Hdt.2.152, 5.37.
    2 fond of a thing, attached to,

    ἄλλων νόμων Arist.Fr. 543

    ;

    δειλίας φίλον Pl.R. 604d

    .
    III Adv. φίλως, once in Hom., φίλως χ' ὁρόῳτε ye would fain see it, Il.4.347, cf. Hes. Sc.45, A.Ag. 247(lyr.), [ 1591], etc.; φ. ἐμοί in a manner dear or pleasing to me, ib. 1581.
    2 in a friendly, kindly spirit,

    τήνδε τὴν πόλιν φ. εἰπών S.OC 758

    ;

    φ. δέχεσθαί τινα X.HG4.8.5

    , cf. Pl.Epin. 988c.
    IV φίλος has several forms of comparison:
    1 [comp] Comp. φιλίων [pron. full] [λῐ], ον, gen. ονος, Od.19.351, 24.268: [comp] Sup. φίλιστος, η, ον, interpol. in S.Aj. 842.
    2 [comp] Comp. φίλτερος, [comp] Sup. φίλτατος, v. sub voce.
    3 [comp] Comp.

    φιλαίτερος X.An.1.9.29

    , Call.Del.58: [comp] Sup.

    φιλαίτατος X.HG7.3.8

    , Theoc.7.98.
    4 regul. [comp] Comp.

    φιλώτερος X.Mem.3.11.18

    codd., Call.Fr. 146.
    5 also as [comp] Comp.,

    μᾶλλον φίλος A.Ch. 219

    , S.Ph. 886;

    φ. μᾶλλον Thphr. CP6.1.4

    ; [comp] Sup.,

    μάλιστα φ. X.Cyr.8.1.17

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > φίλος

  • 9 они вернулись в обычное время

    Универсальный русско-английский словарь > они вернулись в обычное время

  • 10 συνήθης

    συνήθης, ες, gen. εος, [var] contr. ους, gen. pl. συνηθέων, [var] contr. συνηθῶν (or συνήθων, Hdn.Gr.1.428):—
    A dwelling or living together, accustomed or used to each other,

    συνήθεες ἀλλήλῃσιν Hes.Th. 230

    ; like each other in habits, Th.1.71; συνήθεις καὶ γνώριμοι acquaintances, Pl.R. 375e, cf. Arist.EN 1126b25; φίλοι καὶ ς. Philem.213.13; σ. τινί well-acquainted or intimate with one, Pl.Cri. 43a, La. 188a, Men.Pk. 258: less freq. as Subst., friend, intimate, Phld.Rh.1.332 S., etc.: c. gen., D.S.19.47, Plu.Num.1.
    II habituated, accustomed,

    τῷ σκότῳ Pl.R. 517d

    ;

    σώματα πᾶσι ποτοῖς καὶ πόνοις σ. γιγνόμενα Id.Lg. 797e

    ; of animals, χειρὶ σ., = χειροήθης, AP9.287 (Apollonid.): abs., τὰ σύντροφα καὶ ς. those reared and bred with him, Arist.HA 629b11; οἱ σ. τόποι their wonted haunts, ib. 596b29: c. inf.,

    σ. ᾄδειν γενόμενοι Pl.Lg. 666d

    .
    2 of things, habitual, customary, usual, ἔθος, πότμος, S.Ph. 894, Tr.88; σ. ὄμμα a customary vision, Id.El. 903, cf. Hp.Aph. 2.49;

    δίαιτα Th.1.6

    ;

    σημεῖα τῷ γένει -έστερα And.2.26

    ; τὸ ξ. ἥσυχον your habitual quietness, Th.6.34; τὸ ξ. φοβερόν ib.55;

    σύνηθες αἰεὶ ταῦτα βαστάζειν ἐμοί E.Alc.40

    , cf. Arist.Pol. 1295b17;

    διὰ τὸ μὴ σ. νομοθέτῃ Pl.Lg. 739a

    : τὸ ς. the customary, X.Mem.3.14.6; custom, Arist.Rh. 1369b16, al.; τὸ τῆς ἑορτῆς ς. Pl.Ti. 21b; of language, in common use, A.D.Pron.45.1, al.; τὸ ς. usage, Id.Adv.178.28.
    III Adv. -θως, ἔχειν τινί to be acquainted, friendly with, D.37.26.
    2 habitually, as is usual,

    σ. παρακολουθεῖν Aeschin.2.132

    ;

    ἐξαπατᾶσθαι Plu.Galb.15

    .
    3 according to common usage, opp. τοπικῶς, Sch.Th.Oxy.853 xiii 4; ἡ σ. νοουμένη οἰκονομία as commonly conceived, Phld.Oec.p.29 J.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συνήθης

  • 11 solemn

    sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,
    I.
    Lit., stated, established, appointed:

    sollemne, quod omnibus annis praestari debet,

    Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):

    sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,

    id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,

    ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,

    Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):

    sacra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    sacrificia,

    id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:

    dies festi atque sollemnes,

    Cic. Pis. 22, 51:

    ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,

    Liv. 3, 15:

    Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,

    id. 3, 36:

    sollemnis dapes Libare,

    Verg. A. 3, 301:

    caerimoniae,

    Val. Max. 1, 1, 1.—
    II.
    Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.
    A.
    With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:

    suscipiendaque curarit sollemnia sacra,

    Lucr. 5, 1162:

    sollemni more sacrorum,

    id. 1, 96:

    religiones,

    Cic. Mil. 27, 73:

    iter ad flaminem,

    id. ib. 10, 27:

    epulae,

    id. de Or. 3, 51, 197:

    ludi,

    id. Leg. 3, 3, 7; cf.:

    coetus ludorum,

    id. Verr. 2, 5, 72, § 186:

    precatio comitiorum,

    id. Mur. 1, 1:

    omnia sollemnibus verbis dicere,

    id. Dom. 47, 122:

    sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,

    Sall. C. 22, 2:

    sollemnia vota Reddere,

    Verg. E. 5, 74:

    ferre sollemnia dona,

    id. A. 9, 626:

    sollemnis ducere pompas,

    id. G. 3, 22:

    sollemnis mactare ad aras,

    id. A. 2, 202:

    dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,

    Hor. C. 4, 11, 17:

    fax,

    Ov. M. 7, 49:

    sollemni voce movere preces,

    id. F. 6, 622:

    ignis,

    id. Tr. 3, 13, 16:

    festum sollemne parare,

    id. F. 2, 247:

    sollemnes ludos celebrare,

    id. ib. 5, 597:

    habitus,

    Liv. 37, 9:

    carmen,

    id. 33, 31:

    epulae,

    Tac. A. 1, 50:

    sacramentum,

    id. H. 1, 55:

    nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,

    Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:

    dies baptismo sollemnior,

    Tert. Bapt. 19.— Sup.:

    die tibi sollemnissimo natali meo,

    Front. Ep. ad Anton. 1, 2:

    preces,

    App. M. 11, p. 264.—
    b.
    As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:

    inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,

    Liv. 38, 57:

    sollemne clavi figendi,

    id. 7, 3 fin.:

    soli Fidei sollemne instituit,

    id. 1, 21; cf. id. 9, 34:

    sollemne allatum ex Arcadiā,

    festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:

    Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,

    Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:

    per sollemne nuptiarum,

    Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:

    sollemnia (Isidis),

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1:

    ejus sacri,

    Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:

    Quinquatruum,

    Suet. Ner. 34:

    triumphi,

    id. ib. 2:

    nuptiarum,

    Tac. A. 11, 26 fin.:

    funerum,

    id. ib. 3, 6:

    tumulo sollemnia mittent,

    Verg. A. 6, 380:

    referunt,

    id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—
    B.
    With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;

    freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,

    Liv. 4, 53, 13:

    socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,

    Verg. A. 12, 193:

    arma,

    Stat. Th. 8, 174:

    cursus bigarum,

    Suet. Dom. 4:

    Romanis sollemne viris opus (venatio),

    Hor. Ep. 1, 18, 49:

    mihi sollemnis debetur gloria,

    Phaedr. 3, prol. 61:

    sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,

    Dig. 28, 1, 21:

    viā sollemni egressi,

    the public way, Amm. 20, 4, 9:

    Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,

    Hor. Ep. 2, 1, 103:

    spectari sollemne olim erat,

    Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:

    annua complere sollemnia,

    tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:

    nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,

    usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:

    novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,

    Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:

    mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,

    Liv. 2, 14:

    proin repeterent sollemnia,

    their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:

    testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,

    usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:

    testamenti,

    ib. 28, 1, 20.—Adverb.:

    mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,

    in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).
    1.
    (Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:

    omnibus (sacris) sollemniter peractis,

    Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:

    lusus, quem sollemniter celebramus,

    App. M. 3, p. 134, 13.—
    2.
    (Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:

    (greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,

    Plin. 8, 1, 1, § 2:

    praebere hordeum pullis,

    Pall. 1, 28 fin.:

    jurare,

    Dig. 12, 2, 3:

    cavere,

    ib. 26, 7, 27:

    acta omnia,

    ib. 45, 1, 30:

    nullo sollemniter inquirente,

    Amm. 14, 7, 21:

    transmisso sollemniter Tigride,

    id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv.

    Lewis & Short latin dictionary > solemn

  • 12 sollemne

    sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,
    I.
    Lit., stated, established, appointed:

    sollemne, quod omnibus annis praestari debet,

    Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):

    sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,

    id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,

    ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,

    Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):

    sacra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    sacrificia,

    id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:

    dies festi atque sollemnes,

    Cic. Pis. 22, 51:

    ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,

    Liv. 3, 15:

    Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,

    id. 3, 36:

    sollemnis dapes Libare,

    Verg. A. 3, 301:

    caerimoniae,

    Val. Max. 1, 1, 1.—
    II.
    Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.
    A.
    With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:

    suscipiendaque curarit sollemnia sacra,

    Lucr. 5, 1162:

    sollemni more sacrorum,

    id. 1, 96:

    religiones,

    Cic. Mil. 27, 73:

    iter ad flaminem,

    id. ib. 10, 27:

    epulae,

    id. de Or. 3, 51, 197:

    ludi,

    id. Leg. 3, 3, 7; cf.:

    coetus ludorum,

    id. Verr. 2, 5, 72, § 186:

    precatio comitiorum,

    id. Mur. 1, 1:

    omnia sollemnibus verbis dicere,

    id. Dom. 47, 122:

    sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,

    Sall. C. 22, 2:

    sollemnia vota Reddere,

    Verg. E. 5, 74:

    ferre sollemnia dona,

    id. A. 9, 626:

    sollemnis ducere pompas,

    id. G. 3, 22:

    sollemnis mactare ad aras,

    id. A. 2, 202:

    dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,

    Hor. C. 4, 11, 17:

    fax,

    Ov. M. 7, 49:

    sollemni voce movere preces,

    id. F. 6, 622:

    ignis,

    id. Tr. 3, 13, 16:

    festum sollemne parare,

    id. F. 2, 247:

    sollemnes ludos celebrare,

    id. ib. 5, 597:

    habitus,

    Liv. 37, 9:

    carmen,

    id. 33, 31:

    epulae,

    Tac. A. 1, 50:

    sacramentum,

    id. H. 1, 55:

    nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,

    Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:

    dies baptismo sollemnior,

    Tert. Bapt. 19.— Sup.:

    die tibi sollemnissimo natali meo,

    Front. Ep. ad Anton. 1, 2:

    preces,

    App. M. 11, p. 264.—
    b.
    As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:

    inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,

    Liv. 38, 57:

    sollemne clavi figendi,

    id. 7, 3 fin.:

    soli Fidei sollemne instituit,

    id. 1, 21; cf. id. 9, 34:

    sollemne allatum ex Arcadiā,

    festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:

    Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,

    Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:

    per sollemne nuptiarum,

    Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:

    sollemnia (Isidis),

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1:

    ejus sacri,

    Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:

    Quinquatruum,

    Suet. Ner. 34:

    triumphi,

    id. ib. 2:

    nuptiarum,

    Tac. A. 11, 26 fin.:

    funerum,

    id. ib. 3, 6:

    tumulo sollemnia mittent,

    Verg. A. 6, 380:

    referunt,

    id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—
    B.
    With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;

    freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,

    Liv. 4, 53, 13:

    socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,

    Verg. A. 12, 193:

    arma,

    Stat. Th. 8, 174:

    cursus bigarum,

    Suet. Dom. 4:

    Romanis sollemne viris opus (venatio),

    Hor. Ep. 1, 18, 49:

    mihi sollemnis debetur gloria,

    Phaedr. 3, prol. 61:

    sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,

    Dig. 28, 1, 21:

    viā sollemni egressi,

    the public way, Amm. 20, 4, 9:

    Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,

    Hor. Ep. 2, 1, 103:

    spectari sollemne olim erat,

    Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:

    annua complere sollemnia,

    tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:

    nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,

    usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:

    novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,

    Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:

    mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,

    Liv. 2, 14:

    proin repeterent sollemnia,

    their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:

    testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,

    usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:

    testamenti,

    ib. 28, 1, 20.—Adverb.:

    mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,

    in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).
    1.
    (Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:

    omnibus (sacris) sollemniter peractis,

    Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:

    lusus, quem sollemniter celebramus,

    App. M. 3, p. 134, 13.—
    2.
    (Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:

    (greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,

    Plin. 8, 1, 1, § 2:

    praebere hordeum pullis,

    Pall. 1, 28 fin.:

    jurare,

    Dig. 12, 2, 3:

    cavere,

    ib. 26, 7, 27:

    acta omnia,

    ib. 45, 1, 30:

    nullo sollemniter inquirente,

    Amm. 14, 7, 21:

    transmisso sollemniter Tigride,

    id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv.

    Lewis & Short latin dictionary > sollemne

  • 13 sollemnis

    sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,
    I.
    Lit., stated, established, appointed:

    sollemne, quod omnibus annis praestari debet,

    Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):

    sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,

    id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,

    ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,

    Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):

    sacra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    sacrificia,

    id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:

    dies festi atque sollemnes,

    Cic. Pis. 22, 51:

    ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,

    Liv. 3, 15:

    Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,

    id. 3, 36:

    sollemnis dapes Libare,

    Verg. A. 3, 301:

    caerimoniae,

    Val. Max. 1, 1, 1.—
    II.
    Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.
    A.
    With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:

    suscipiendaque curarit sollemnia sacra,

    Lucr. 5, 1162:

    sollemni more sacrorum,

    id. 1, 96:

    religiones,

    Cic. Mil. 27, 73:

    iter ad flaminem,

    id. ib. 10, 27:

    epulae,

    id. de Or. 3, 51, 197:

    ludi,

    id. Leg. 3, 3, 7; cf.:

    coetus ludorum,

    id. Verr. 2, 5, 72, § 186:

    precatio comitiorum,

    id. Mur. 1, 1:

    omnia sollemnibus verbis dicere,

    id. Dom. 47, 122:

    sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,

    Sall. C. 22, 2:

    sollemnia vota Reddere,

    Verg. E. 5, 74:

    ferre sollemnia dona,

    id. A. 9, 626:

    sollemnis ducere pompas,

    id. G. 3, 22:

    sollemnis mactare ad aras,

    id. A. 2, 202:

    dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,

    Hor. C. 4, 11, 17:

    fax,

    Ov. M. 7, 49:

    sollemni voce movere preces,

    id. F. 6, 622:

    ignis,

    id. Tr. 3, 13, 16:

    festum sollemne parare,

    id. F. 2, 247:

    sollemnes ludos celebrare,

    id. ib. 5, 597:

    habitus,

    Liv. 37, 9:

    carmen,

    id. 33, 31:

    epulae,

    Tac. A. 1, 50:

    sacramentum,

    id. H. 1, 55:

    nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,

    Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:

    dies baptismo sollemnior,

    Tert. Bapt. 19.— Sup.:

    die tibi sollemnissimo natali meo,

    Front. Ep. ad Anton. 1, 2:

    preces,

    App. M. 11, p. 264.—
    b.
    As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:

    inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,

    Liv. 38, 57:

    sollemne clavi figendi,

    id. 7, 3 fin.:

    soli Fidei sollemne instituit,

    id. 1, 21; cf. id. 9, 34:

    sollemne allatum ex Arcadiā,

    festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:

    Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,

    Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:

    per sollemne nuptiarum,

    Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:

    sollemnia (Isidis),

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1:

    ejus sacri,

    Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:

    Quinquatruum,

    Suet. Ner. 34:

    triumphi,

    id. ib. 2:

    nuptiarum,

    Tac. A. 11, 26 fin.:

    funerum,

    id. ib. 3, 6:

    tumulo sollemnia mittent,

    Verg. A. 6, 380:

    referunt,

    id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—
    B.
    With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;

    freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,

    Liv. 4, 53, 13:

    socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,

    Verg. A. 12, 193:

    arma,

    Stat. Th. 8, 174:

    cursus bigarum,

    Suet. Dom. 4:

    Romanis sollemne viris opus (venatio),

    Hor. Ep. 1, 18, 49:

    mihi sollemnis debetur gloria,

    Phaedr. 3, prol. 61:

    sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,

    Dig. 28, 1, 21:

    viā sollemni egressi,

    the public way, Amm. 20, 4, 9:

    Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,

    Hor. Ep. 2, 1, 103:

    spectari sollemne olim erat,

    Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:

    annua complere sollemnia,

    tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:

    nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,

    usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:

    novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,

    Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:

    mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,

    Liv. 2, 14:

    proin repeterent sollemnia,

    their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:

    testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,

    usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:

    testamenti,

    ib. 28, 1, 20.—Adverb.:

    mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,

    in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).
    1.
    (Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:

    omnibus (sacris) sollemniter peractis,

    Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:

    lusus, quem sollemniter celebramus,

    App. M. 3, p. 134, 13.—
    2.
    (Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:

    (greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,

    Plin. 8, 1, 1, § 2:

    praebere hordeum pullis,

    Pall. 1, 28 fin.:

    jurare,

    Dig. 12, 2, 3:

    cavere,

    ib. 26, 7, 27:

    acta omnia,

    ib. 45, 1, 30:

    nullo sollemniter inquirente,

    Amm. 14, 7, 21:

    transmisso sollemniter Tigride,

    id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv.

    Lewis & Short latin dictionary > sollemnis

  • 14 sollempnis

    sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,
    I.
    Lit., stated, established, appointed:

    sollemne, quod omnibus annis praestari debet,

    Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):

    sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,

    id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,

    ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,

    Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):

    sacra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    sacrificia,

    id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:

    dies festi atque sollemnes,

    Cic. Pis. 22, 51:

    ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,

    Liv. 3, 15:

    Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,

    id. 3, 36:

    sollemnis dapes Libare,

    Verg. A. 3, 301:

    caerimoniae,

    Val. Max. 1, 1, 1.—
    II.
    Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.
    A.
    With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:

    suscipiendaque curarit sollemnia sacra,

    Lucr. 5, 1162:

    sollemni more sacrorum,

    id. 1, 96:

    religiones,

    Cic. Mil. 27, 73:

    iter ad flaminem,

    id. ib. 10, 27:

    epulae,

    id. de Or. 3, 51, 197:

    ludi,

    id. Leg. 3, 3, 7; cf.:

    coetus ludorum,

    id. Verr. 2, 5, 72, § 186:

    precatio comitiorum,

    id. Mur. 1, 1:

    omnia sollemnibus verbis dicere,

    id. Dom. 47, 122:

    sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,

    Sall. C. 22, 2:

    sollemnia vota Reddere,

    Verg. E. 5, 74:

    ferre sollemnia dona,

    id. A. 9, 626:

    sollemnis ducere pompas,

    id. G. 3, 22:

    sollemnis mactare ad aras,

    id. A. 2, 202:

    dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,

    Hor. C. 4, 11, 17:

    fax,

    Ov. M. 7, 49:

    sollemni voce movere preces,

    id. F. 6, 622:

    ignis,

    id. Tr. 3, 13, 16:

    festum sollemne parare,

    id. F. 2, 247:

    sollemnes ludos celebrare,

    id. ib. 5, 597:

    habitus,

    Liv. 37, 9:

    carmen,

    id. 33, 31:

    epulae,

    Tac. A. 1, 50:

    sacramentum,

    id. H. 1, 55:

    nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,

    Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:

    dies baptismo sollemnior,

    Tert. Bapt. 19.— Sup.:

    die tibi sollemnissimo natali meo,

    Front. Ep. ad Anton. 1, 2:

    preces,

    App. M. 11, p. 264.—
    b.
    As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:

    inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,

    Liv. 38, 57:

    sollemne clavi figendi,

    id. 7, 3 fin.:

    soli Fidei sollemne instituit,

    id. 1, 21; cf. id. 9, 34:

    sollemne allatum ex Arcadiā,

    festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:

    Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,

    Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:

    per sollemne nuptiarum,

    Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:

    sollemnia (Isidis),

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1:

    ejus sacri,

    Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:

    Quinquatruum,

    Suet. Ner. 34:

    triumphi,

    id. ib. 2:

    nuptiarum,

    Tac. A. 11, 26 fin.:

    funerum,

    id. ib. 3, 6:

    tumulo sollemnia mittent,

    Verg. A. 6, 380:

    referunt,

    id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—
    B.
    With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;

    freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,

    Liv. 4, 53, 13:

    socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,

    Verg. A. 12, 193:

    arma,

    Stat. Th. 8, 174:

    cursus bigarum,

    Suet. Dom. 4:

    Romanis sollemne viris opus (venatio),

    Hor. Ep. 1, 18, 49:

    mihi sollemnis debetur gloria,

    Phaedr. 3, prol. 61:

    sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,

    Dig. 28, 1, 21:

    viā sollemni egressi,

    the public way, Amm. 20, 4, 9:

    Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,

    Hor. Ep. 2, 1, 103:

    spectari sollemne olim erat,

    Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:

    annua complere sollemnia,

    tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:

    nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,

    usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:

    novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,

    Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:

    mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,

    Liv. 2, 14:

    proin repeterent sollemnia,

    their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:

    testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,

    usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:

    testamenti,

    ib. 28, 1, 20.—Adverb.:

    mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,

    in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).
    1.
    (Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:

    omnibus (sacris) sollemniter peractis,

    Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:

    lusus, quem sollemniter celebramus,

    App. M. 3, p. 134, 13.—
    2.
    (Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:

    (greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,

    Plin. 8, 1, 1, § 2:

    praebere hordeum pullis,

    Pall. 1, 28 fin.:

    jurare,

    Dig. 12, 2, 3:

    cavere,

    ib. 26, 7, 27:

    acta omnia,

    ib. 45, 1, 30:

    nullo sollemniter inquirente,

    Amm. 14, 7, 21:

    transmisso sollemniter Tigride,

    id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv.

    Lewis & Short latin dictionary > sollempnis

  • 15 sollenn

    sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,
    I.
    Lit., stated, established, appointed:

    sollemne, quod omnibus annis praestari debet,

    Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):

    sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,

    id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,

    ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,

    Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):

    sacra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    sacrificia,

    id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:

    dies festi atque sollemnes,

    Cic. Pis. 22, 51:

    ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,

    Liv. 3, 15:

    Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,

    id. 3, 36:

    sollemnis dapes Libare,

    Verg. A. 3, 301:

    caerimoniae,

    Val. Max. 1, 1, 1.—
    II.
    Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.
    A.
    With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:

    suscipiendaque curarit sollemnia sacra,

    Lucr. 5, 1162:

    sollemni more sacrorum,

    id. 1, 96:

    religiones,

    Cic. Mil. 27, 73:

    iter ad flaminem,

    id. ib. 10, 27:

    epulae,

    id. de Or. 3, 51, 197:

    ludi,

    id. Leg. 3, 3, 7; cf.:

    coetus ludorum,

    id. Verr. 2, 5, 72, § 186:

    precatio comitiorum,

    id. Mur. 1, 1:

    omnia sollemnibus verbis dicere,

    id. Dom. 47, 122:

    sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,

    Sall. C. 22, 2:

    sollemnia vota Reddere,

    Verg. E. 5, 74:

    ferre sollemnia dona,

    id. A. 9, 626:

    sollemnis ducere pompas,

    id. G. 3, 22:

    sollemnis mactare ad aras,

    id. A. 2, 202:

    dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,

    Hor. C. 4, 11, 17:

    fax,

    Ov. M. 7, 49:

    sollemni voce movere preces,

    id. F. 6, 622:

    ignis,

    id. Tr. 3, 13, 16:

    festum sollemne parare,

    id. F. 2, 247:

    sollemnes ludos celebrare,

    id. ib. 5, 597:

    habitus,

    Liv. 37, 9:

    carmen,

    id. 33, 31:

    epulae,

    Tac. A. 1, 50:

    sacramentum,

    id. H. 1, 55:

    nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,

    Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:

    dies baptismo sollemnior,

    Tert. Bapt. 19.— Sup.:

    die tibi sollemnissimo natali meo,

    Front. Ep. ad Anton. 1, 2:

    preces,

    App. M. 11, p. 264.—
    b.
    As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:

    inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,

    Liv. 38, 57:

    sollemne clavi figendi,

    id. 7, 3 fin.:

    soli Fidei sollemne instituit,

    id. 1, 21; cf. id. 9, 34:

    sollemne allatum ex Arcadiā,

    festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:

    Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,

    Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:

    per sollemne nuptiarum,

    Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:

    sollemnia (Isidis),

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1:

    ejus sacri,

    Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:

    Quinquatruum,

    Suet. Ner. 34:

    triumphi,

    id. ib. 2:

    nuptiarum,

    Tac. A. 11, 26 fin.:

    funerum,

    id. ib. 3, 6:

    tumulo sollemnia mittent,

    Verg. A. 6, 380:

    referunt,

    id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—
    B.
    With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;

    freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,

    Liv. 4, 53, 13:

    socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,

    Verg. A. 12, 193:

    arma,

    Stat. Th. 8, 174:

    cursus bigarum,

    Suet. Dom. 4:

    Romanis sollemne viris opus (venatio),

    Hor. Ep. 1, 18, 49:

    mihi sollemnis debetur gloria,

    Phaedr. 3, prol. 61:

    sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,

    Dig. 28, 1, 21:

    viā sollemni egressi,

    the public way, Amm. 20, 4, 9:

    Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,

    Hor. Ep. 2, 1, 103:

    spectari sollemne olim erat,

    Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:

    annua complere sollemnia,

    tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:

    nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,

    usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:

    novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,

    Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:

    mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,

    Liv. 2, 14:

    proin repeterent sollemnia,

    their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:

    testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,

    usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:

    testamenti,

    ib. 28, 1, 20.—Adverb.:

    mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,

    in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).
    1.
    (Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:

    omnibus (sacris) sollemniter peractis,

    Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:

    lusus, quem sollemniter celebramus,

    App. M. 3, p. 134, 13.—
    2.
    (Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:

    (greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,

    Plin. 8, 1, 1, § 2:

    praebere hordeum pullis,

    Pall. 1, 28 fin.:

    jurare,

    Dig. 12, 2, 3:

    cavere,

    ib. 26, 7, 27:

    acta omnia,

    ib. 45, 1, 30:

    nullo sollemniter inquirente,

    Amm. 14, 7, 21:

    transmisso sollemniter Tigride,

    id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv.

    Lewis & Short latin dictionary > sollenn

  • 16 sollennis

    sollemnis (less correctly sōlemnis, sollennis, sōlennis, sollempnis), e, adj. [sollus, i. e. totus-annus], prop. that takes place every year; in relig. lang. of solemnities, yearly, annual; hence, in gen.,
    I.
    Lit., stated, established, appointed:

    sollemne, quod omnibus annis praestari debet,

    Fest. p. 298 Müll. (cf. anniversarius):

    sollemnia sacra dicuntur, quae certis temporibus annisque fleri solent,

    id. p. 344 ib.: sacra stata, sollemnia, Cato ap. Fest. s. v. stata, p. 344 ib.; so,

    ad sollemne et statum sacrificium curru vehi,

    Cic. Tusc. 1, 47, 113 (v. sisto, P. a.):

    sacra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    sacrificia,

    id. N. D. 1, 6, 14; id. Leg. 2, 14, 35; Liv. 1, 31:

    dies festi atque sollemnes,

    Cic. Pis. 22, 51:

    ab Aequis statum jam ac prope sollemne in singulos annos bellum timebatur,

    Liv. 3, 15:

    Idus Maiae sollemnes ineundis magistratibus erant,

    id. 3, 36:

    sollemnis dapes Libare,

    Verg. A. 3, 301:

    caerimoniae,

    Val. Max. 1, 1, 1.—
    II.
    Transf., according as the idea of the religious or that of the established, stated nature of the thing qualified predominates.
    A.
    With the idea of its religious character predominating, religious, festive, solemn:

    suscipiendaque curarit sollemnia sacra,

    Lucr. 5, 1162:

    sollemni more sacrorum,

    id. 1, 96:

    religiones,

    Cic. Mil. 27, 73:

    iter ad flaminem,

    id. ib. 10, 27:

    epulae,

    id. de Or. 3, 51, 197:

    ludi,

    id. Leg. 3, 3, 7; cf.:

    coetus ludorum,

    id. Verr. 2, 5, 72, § 186:

    precatio comitiorum,

    id. Mur. 1, 1:

    omnia sollemnibus verbis dicere,

    id. Dom. 47, 122:

    sicuti in sollemnibus sacris fleri consuevit,

    Sall. C. 22, 2:

    sollemnia vota Reddere,

    Verg. E. 5, 74:

    ferre sollemnia dona,

    id. A. 9, 626:

    sollemnis ducere pompas,

    id. G. 3, 22:

    sollemnis mactare ad aras,

    id. A. 2, 202:

    dies jure sollemnis mihi, sanctiorque natali,

    Hor. C. 4, 11, 17:

    fax,

    Ov. M. 7, 49:

    sollemni voce movere preces,

    id. F. 6, 622:

    ignis,

    id. Tr. 3, 13, 16:

    festum sollemne parare,

    id. F. 2, 247:

    sollemnes ludos celebrare,

    id. ib. 5, 597:

    habitus,

    Liv. 37, 9:

    carmen,

    id. 33, 31:

    epulae,

    Tac. A. 1, 50:

    sacramentum,

    id. H. 1, 55:

    nullum esse officium tam sanctum atque sollemne, quod, etc.,

    Cic. Quint. 6, 26.— Comp.:

    dies baptismo sollemnior,

    Tert. Bapt. 19.— Sup.:

    die tibi sollemnissimo natali meo,

    Front. Ep. ad Anton. 1, 2:

    preces,

    App. M. 11, p. 264.—
    b.
    As subst.: sollemne, is, n., a religious or solemn rite, ceremony, feast, sacrifice, solemn games, a festival, solemnity, etc. (so perh. not in Cic.); sing.:

    inter publicum sollemne sponsalibus rite factis,

    Liv. 38, 57:

    sollemne clavi figendi,

    id. 7, 3 fin.:

    soli Fidei sollemne instituit,

    id. 1, 21; cf. id. 9, 34:

    sollemne allatum ex Arcadiā,

    festal games, id. 1, 5; cf. id. 1, 9:

    Claudio funeris sollemne perinde ac divo Augusto celebratur,

    Tac. A. 12, 69; cf. plur. infra:

    per sollemne nuptiarum,

    Suet. Ner. 28; cf. infra.— Plur.:

    sollemnia (Isidis),

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1:

    ejus sacri,

    Liv. 9, 29; cf. id. 2, 27:

    Quinquatruum,

    Suet. Ner. 34:

    triumphi,

    id. ib. 2:

    nuptiarum,

    Tac. A. 11, 26 fin.:

    funerum,

    id. ib. 3, 6:

    tumulo sollemnia mittent,

    Verg. A. 6, 380:

    referunt,

    id. ib. 5, 605; cf. Stat. Th. 8, 208; Juv. 10, 259.—
    B.
    With the idea of stated, regular character predominant, wonted, common, usual, customary, ordinary (syn.: consuetus, solitus;

    freq. only after the Aug. period): prope sollemnis militum lascivia,

    Liv. 4, 53, 13:

    socer arma Latinus habeto, Imperium sollemne socer,

    Verg. A. 12, 193:

    arma,

    Stat. Th. 8, 174:

    cursus bigarum,

    Suet. Dom. 4:

    Romanis sollemne viris opus (venatio),

    Hor. Ep. 1, 18, 49:

    mihi sollemnis debetur gloria,

    Phaedr. 3, prol. 61:

    sufficit sollemnem numerum (testium) exaudire,

    Dig. 28, 1, 21:

    viā sollemni egressi,

    the public way, Amm. 20, 4, 9:

    Romae dulce diu fuit et sollemne, reclusa Mane domo vigilare,

    Hor. Ep. 2, 1, 103:

    spectari sollemne olim erat,

    Suet. Aug. 44; Gell. 15, 2, 3:

    annua complere sollemnia,

    tribute, Amm. 22, 7, 10.—As subst.: sollemne, is, n., usage, custom, practice, etc.:

    nostrum illud sollemne servemus, ut, etc.,

    usual custom, practice, Cic. Att. 7, 6, 1:

    novae nuptae intrantes etiamnum sollemne habent postes adipe attingere,

    Plin. 28, 9, 37, § 135.— Plur.:

    mos traditus ab antiquis inter cetera sollemnia manet, etc.,

    Liv. 2, 14:

    proin repeterent sollemnia,

    their customary avocations, Tac. A. 3, 6 fin.:

    testamentum non jure factum dicitur, ubi sollemnia juris defuerunt,

    usages, customary formalities, Dig. 28, 3, 1:

    testamenti,

    ib. 28, 1, 20.—Adverb.:

    mutat quadrata rotundis: Insanire putas sollemnia me neque rides,

    in the common way, Hor. Ep. 1, 1, 101. —Hence, adv.: sollemnĭter ( sollenn-, sōlemn-; very rare; not in Cic.).
    1.
    (Acc. to II. A. supra.) In a religious or solemn manner, solemnly, = rite:

    omnibus (sacris) sollemniter peractis,

    Liv. 5, 46: intermissum convivium sollemniter instituit, with pomp or splendor, Just. 12, 13, 6:

    lusus, quem sollemniter celebramus,

    App. M. 3, p. 134, 13.—
    2.
    (Acc. to II. B. supra.) According to custom, in the usual or customary manner, regularly, formally:

    (greges elephantorum) se purificantes sollemniter aquā circumspergi,

    Plin. 8, 1, 1, § 2:

    praebere hordeum pullis,

    Pall. 1, 28 fin.:

    jurare,

    Dig. 12, 2, 3:

    cavere,

    ib. 26, 7, 27:

    acta omnia,

    ib. 45, 1, 30:

    nullo sollemniter inquirente,

    Amm. 14, 7, 21:

    transmisso sollemniter Tigride,

    id. 20, 6, 1.— Comp. and sup. of adj. (late Lat.); v. supra, II. A. No comp. and sup. of adv.

    Lewis & Short latin dictionary > sollennis

См. также в других словарях:

  • wonted — adjective /ˈwəʊntɪd,ˈwɔːntɪd,ˈwɑːntɪd/ Usual, customary, habitual, or accustomed. Superficially, the affairs of Every Other Week settled into their wonted form again, and for Fulkerson they seemed thoroughly reinstated. See Also: wont, wontedly,… …   Wiktionary

  • Edinburgh —    EDINBURGH, a city, the seat of a university, and the metropolis of the kingdom of Scotland, situated in longitude 3° 10 30 (W.), and latitude 55° 57 29 (N.), about a mile (S. by W.) from Leith, 40 miles (S.S.W.) from Dundee, 42 (E. by N.) from …   A Topographical dictionary of Scotland

  • usual — I (New American Roget s College Thesaurus) adj. customary, accustomed, habitual, ordinary, wonted, normal, regular, everyday; traditional. See habit, conformity. II (Roget s IV) modif. 1. [Ordinary] Syn. general, frequent, normal; see common 1 ,… …   English dictionary for students

  • King of the Gypsies — For the 1978 movie with the same title, see King of the Gypsies (film). The title King of the Gypsies has been claimed or given over the centuries to many different people. It is both culturally and geographically specific. It may be inherited,… …   Wikipedia

  • St Kilda, Scotland — Infobox Scottish island latitude=57.8 longitude= 8.6 GridReference=NF095995 celtic name=Hiort norse name=Possibly Skildir meaning of name= Unknown, possibly Gaelic for westland area= 854.6 ha area rank= highest elevation= Conachair 430 m… …   Wikipedia

  • Free Will — • The question of free will, moral liberty, or the liberum arbitrium of the Schoolmen, ranks amongst the three or four most important philosophical problems of all time Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Free Will     Free Will …   Catholic encyclopedia

  • Holy Ghost — • The doctrine of the Catholic Church concerning the Holy Ghost forms an integral part of her teaching on the mystery of the Holy Trinity Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Holy Ghost     Holy Ghost …   Catholic encyclopedia

  • Alexander MacDonell —     Alexander MacDonell     † Catholic Encyclopedia ► Alexander MacDonell     First Bishop of Kingston, Ontario, Canada, b. 17 July 1760, at Inchlaggan in Glengarry, Scotland; d. 14 January, 1840, at Dumfries, Scotland. His early education was… …   Catholic encyclopedia

  • St. Francis of Assisi —     St. Francis of Assisi     † Catholic Encyclopedia ► St. Francis of Assisi     Founder of the Franciscan Order, born at Assisi in Umbria, in 1181 or 1182 the exact year is uncertain; died there, 3 October, 1226.     His father, Pietro… …   Catholic encyclopedia

  • Aois-dàna — Disambiguation: you may also be looking for Aosdána or Aes Dana The Aois dàna (Scottish Gaelic), or Áes Dána (Old Irish) ( ga. Aos Dána), literally meaning people of the arts ; often translated as bards served as advisers to nobles and chiefs of… …   Wikipedia

  • Demoniacs — • Article concerned with the demonic possession in the New Testament Catholic Encyclopedia. Kevin Knight. 2006. Demoniacs     Demoniacs     † …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»